گل پسر ما آقا شده

به نام خدا

چند روز پیش بردیمت عکاسی تا عکس4×3 بگیری از قبل محیط عکاسی رو برات توضیح داده بودم تا آمادگی عکس گرفتن رو داشته باشی  آقای عکاس کمرت رو صاف کرد ودستات رو گذاشت روی زانوهات وسرت رو آورد بالا ورفت پشت دوربین تا عکس بگیره منو باباجون بهت گفتیم که به آقا نگاه کن تو هم تا به آقا نگاه کردی خجالت کشیدی و شانه راستت رو آوردی بالا و سرت رو کج کردی و گذاشتی رو شانه ات ولبخندی از روی خجالت زدیو خلاصه کلا ژستت بهم خورد واین کارو یه بار دیگه هم تکرار کردی ولی بار سوم خودتو کنترل کردی و آقای عکاس سه تا عکس از شما گرفت

بعد از عکاسی هم رفتیم توی کتابفروشی وکتاب رنگ آمیزی با برچسب رو برات خریدیم از توی مغازه هی میگفتی برا کتابم چسب بخریم منم بهت میگفتم عکسای کتابت خودشون چسب دارن باز گفتی توی خونه چسب داریم ؟از مغازه تا ماشین هم کتابت رو محکم بغل کرده بودی و تا رسیدیم خونه شروع به رنگ آمیزی کردی وتازه موقع چسبوندن عکسا بود که متوجه شدی منظور من از اینکه میگفتم عکسا خودشون چسب دارن رو فهمیدی.

خیلی با دقت رنگ میکردی و از خط بیرون نمیزدی در صورتی کتابهای قبلیت رو بیشتر خط خطی میکردی و قسمتهای خیلی کوچک وریزشون رو فقط درست رنگ میزدی نقاشی کشیدن رو هم یه کمی یاد گرفتی

انگار برای سگ آبی ابرو کشیدی

 فردای اون روز هم باباجون رفت عکساتو گرفت وقتی بهت نشون دادیم گفتی عکس منو خریدین؟

 البته باید بگم که توی عکاسی واقعا پسر خوبی بودی و اصلا اذیت و گریه نکردی ولی برعکس زمانی که برده بودیمت آرایشگاه خیلی اذیت کردی و حتی حاضر نشدی روی صندلی بشینی  و توی بغل باباجون نشستی با این وجود بازم خیلی گریه میکردی و میگفتی بریم خونه

به خاطر همین می ترسیدم که نکنه توی عکاسی هم همین کارو بکنی که خدا رو شکر اون کارا رو نکردی

خلاصه اینکه احساس می کنم خیلی بزرگ شدی

مثل همیشه از ته دلم خدا رو به خاطر وجود تو شکر میکنم

خدایا شکرت